Fotoverslag van de 34e editie van het Afrika Festival in het Twentse Hertme op 1 en 2 juli.
Adama Dramé, Harmony’s Brass Band, Kimi Djabaté, Florence Adooni, Miroca Paris, Adédèji, Maya Kamaty
Siti Muharam & The Unguja All Stars, Rajery, Jocelyn Balu & Borumba, Kader Tarhanine, FRA!
Meer foto’s zijn te vinden op mijn Flickr-album 2023 Afrikafestival Hertme.
24 juni 2023. Bruce Springsteen & the E-Street Band trad op in het Ullevi stadion in Göteborg, Zweden.
We waren al vroeg in het stadion en zagen het langzamerhand volstromen.
Het concert begon tegen 8 uur en duurde meer dan 3 uur. Alleen daarvoor kun je al respect hebben. Als er al een artiest is die zijn fans keer op keer beloont dan is hij het wel.
Toch was het concert niet het beste dat ik van hem heb gezien. Vooral in het begin oogde hij breekbaar, de jaren beginnen ook bij hem te tellen en hij was ook niet goed bij stem, maar na verloop van tijd werd hij steeds beter en rolden de hits door het stadion. Al met was het toch weer een belevenis en de moeite van de trip waard.
Meer foto’s zijn te vinden op Flickr en voor een uitgebreid reisverslag bezoek je Polarsteps.
Twee uur lang, alleen met een gitaar, het publiek in de ban houden, er zijn maar weinigen die dat kunnen.
Steve Earle is er zo’n eentje. De man is een rasverteller en muzikant en die muziek en de verhalen komen recht uit zijn hart.
30 mei 2023, Den Haag, Fatoumata Diawara en haar geweldige band trad op en het was weer een genot om naar haar te kijken en te luisteren. Het was de derde keer dat ik deze geweldige artieste zag optreden en je kunt onmogelijk niet onder de indruk zijn van haar verschijning en performance. Hieronder een fotoverslag.
22 mei 2023, Utrecht, The Robert Cray Band trad op en gaf een puntgave show weg.
Hieronder een klein fotoverslag
Wat een prachtig optreden was dit.
Prachtige moderne Afrikaanse muziek Met Sona Jobarteh meesterlijk op de kora begeleid door haar geweldige band (vooral het heerlijke gitaarspel van Eric Michel-AppaPouLay viel erg bij me in de smaak).
Vanaf de eerste minuut werd ik gegrepen door de geweldige melodieuze muziek, prachtig, soms meesterlijk subtiel uitgevoerd. De arrangementen stonden als een huis. Ik raakte zelfs ontroerd door haar spel gecombineerd met de respons uit de zaal. In tegenstelling tot concerten in Nederland, waarbij artiesten soms echt moeten vechten om bijval uit de zaal, was het hier vanaf het eerste moment raak.
Sona sprak tussen de nummers door uitgebreid met de zaal, waarbij ze blijk gaf van een groot maatschappelijk engagement en de rol die zij als muzikant hierin speelt.
Halverwege het optreden kwam Ballaké Sissoko ook nog even op het podium om nog een paar mooie woorden uit te wisselen. Helaas kwam het niet tot een samenspel. Maar het moment was al prachtig op zich. Er sprak zo veel liefde en respect voor de elkaars kunst uit.
Ik ga de laatste tijd best vaak naar optredens en bijna zonder uitzondering zijn ze allemaal goed. Maar soms zit er een exceptionele tussen en dit was er eentje.
Zaterdag, 25 maart, de 31e editie van ‘An evening with the blues’ en de eerste keer dat we er bij waren.
Een avondvullend programma met 3 bluesacts van hoogstaande kwaliteit.
De avond begon met Hans Theessink en Big Daddy Wilson. Deze twee bluesveteranen zetten een prachtig optreden neer. De stemmen vulden elkaar heerlijk aan en het gitaarspel van Theessink gecombineerd met het minimalistiche drumspel van Big Daddy betoverden de zaal. Je kon soms een speld horen vallen. Zo mooi.
De tweede act was Curtis Salgado en zijn band. Deze bluesicoon had ik al eens eerder gezien tijdens het Holland International Bluesfestival en dit 2e optreden kon me opnieuw bekoren. De man heeft ook al een aardige reputatie en heeft opgetreden met grootheden zoals Robert Cray, Steve Miller en Santana. Bovendien was hij de inspiratiebron van John Belushi’s Blues Brothers. Ga de film binnenkort nog maar eens terugkijken.
Zijn set bestond uit een mix van soul, blues en r&b. Daar kun je mij wel voor wakker maken.
Detail, net als Walter Trout onderging Curtis ook een levertransplantatie, maar beide mannen laten zien dat dat niet ten koste gaat van hun prestaties op het podium.
Act drie was Bai Kamara and the Voodoo Sinners.
Bai is een zanger afkomstig uit Sierra Leone, groeide op in Engeland, maar woont inmiddels al weer 25 jaar in Brussel. Zijn muziek is een mix van blues, r&b, soul, funk en jazz en trad op met muzikanten zoals Rokia Traoré , Habib Koité en Youssou N’Dour. Dan is de link met mijn andere muziekvoorkeur al snel gelegd.
Het had een prachtig optreden moeten zijn en in zekere zin was het dat ook wel. De band stond als een huis en zetten een mooie show neer, maar wat was er in godsnaam aan de hand met het geluid. Dat liep volledig in het honderd. Het was mij al opgevallen dat technici achter het mengpaneel al druk bezig waren en tijdens optreden werden ze wanhopiger en wanhopiger. Maar Bai en The Voodoo Sinners lieten zich niet uit het veld slaan en vingen het goed op met een semi-accoustisch optreden met louter de monitorspeakers op het podium.
Samba Touré, Malinese meestergitarist trad samen met zijn Trio op in Grounds Rotterdam. Na een wat stroef begin, veroorzaakt door een haperend geluid bij de ngoni van Djimé Sissoko begon de woestijnblues, ritmisch begeleid door
Souleymane Kane op de kalebas, pas echt.
Harouna Samaké is één van Mali’s beste kamale n’goni spelers. Nadat hij vele jaren in de band van Salif Keita speelde, werkte hij ook samen met o.a. Bassekou Kouyate, Blick Bassy, Djessou Mory Kanté, Zani Diabaté en Bela Fleck. Niet de minsten. Zijn optreden in Grounds was een waar genot.
Jo Harman trad op een zonnige zondagmiddag 26 februari op in LantarenVenster samen met Mike Mayfield op gitaar en Frank Montis op keyboards/piano.
Het concert begon met een paar solonummers gespeeld door Mike Mayfield, waarna de hoogzwangere Jo Harman en Frank Montis aansloten om het Trio compleet te maken. Het was een van de laatste concerten van Jo voor haar bevalling.
Ik vond het een mooi concert maar de volgende keer zie ik haar toch weer graag met voltallige bezetting van een band, want dat miste ik toch wel.
Gelukkig speelde ze nummers zoals I shall not be moved. De meeste nummers werden opgevoerd in een wat rustige soul, jazzy uitvoering. Al met al toch wel gepast gezien haar toestand. Al met een fijne zondagmiddagbesteding.