Jongens, wat een feestje was dat. Een pr en dat ondanks een krakkemikkige voorbereiding. Mooier kan toch niet?

Nou, mooier kan vast wel, maar de verrassing was des te groter. Dit had ik niet meer verwacht.
Een week voor de race liep ik nog op hangen en wurgen 7,7 km.
Ik maakte me niet echt zorgen, maar fijn was anders. Rust nemen was het devies. Dat kon ik tot woensdagavond volhouden en toen besloot ik er een kleine 5 km er uit te persen op snelheid. Dat had ik beter niet kunnen doen. De volgende dag had ik een pijnlijke knie en de race van zondag liep gevaar.

De volgende 24 uur verbeterde de situatie niet echt en ik de fysio maar gebeld. Deze kon mij dezelfde dag nog helpen en verzekerde mij dat ik zondag kon lopen. Wat een opluchting.

Toch begon ik zaterdag te twijfelen. Knie voelde nog steeds niet goed. Wat te doen?

Zondagochtend, 8 uur. Zes uur voor de race.
De knie voelde goed. Maar hoe zou hij zich houden tijdens het lopen? Ik besloot een kilometer te lopen. Als dat goed voelde en ik had geen pijn, dan was deelname aan de halve marathon, mijn derde, een feit.

En mijn knie hield het goed. Op naar Amsterdam.

Tijdens de CPC dit voorjaar liep ik 1:59:54. 6 seconden onder de 2 uur. De halve marathon van Leiden ging moeizamer, nl 2:04:30. Maar de temperatuur toen was zodanig, dat een snellere tijd er niet in zat.
In Amsterdam wilde ik graag een snellere tijd lopen, maar door de blessure, liet ik die wens toch varen. Rustig aan!!

In Amsterdam was het al een drukte van belang toen ik er aan kwam. Een metro vol met sportief uitgedoste ‘atleten’, allemaal op weg naar de sporthallen Zuid, vlakbij het Olympisch Stadion. Ik had daar afgesproken met collega Harold, die normaal gesproken vele malen sneller is, maar die de laatste tijd niet veel had getraind. We hadden afgesproken samen te starten.

Vanaf de start ging het meteen al lekker. We zaten al snel op een tempo van 5:30 en we gingen door naar de 5:10. Oei, dacht ik, dit gaat wel erg snel. Ga ik dit volhouden en kan mijn knie dit wel aan? Even maar wat rustiger aan doen.

Harold liep langzaam maar zeker bij mij weg, maar door zijn lengte kon ik hem toch lange tijd volgen. Hij bleef een mooi mikpunt. Halverwege koers haalde ik hem zowaar weer in. Ik liep nog steeds soepel. Kon genieten van het lopen. De omgeving was niet echt je van het, maar dat deerde me niet.
De rondetijden bleven ook mooi vlak. Alleen bij de drinkposten liep het een klein beetje op, maar dat mocht ook. Bij km 11 kwam Harold me toch weer voorbijlopen. Ik liet hem lekker gaan. Tegen hem racen zou ten koste gaan van mijn eindtijd en inmiddels had ik wel door dat een tijd onder de twee uur alleszins realistisch was.

Rond kilometer 15 kreeg ik het zwaar. De beentjes voelden minder soepel aan en ik besloot bij de drinkpost nog iets rustiger te doen. Even een laatste stukje banaan naar binnenwerken en weer door. Rondetijd liep op naar 5:50. Ik kon het hebben.

De volgende kilometer zat ik al weer op de 5:30. Het lopen ging steeds moeizamer, maar het tempo bleef mooi vlak. Lopen op een vlak schema, ik hou daarvan. Vast meegekregen van het kijken naar het schaatsen vroeger. Vlakke schema’s zijn altijd goed ?. Nadeel van het vermoeid raken (of misschien is het wel een voordeel), is dat je alleen maar gefocust bent op het lopen zelf. De omgeving doet er niet meer toe. Lopen, lopen, lopen. Ik schijn nog langs het Rijksmuseum te hebben gelopen. Niets van gemerkt. Alleen de tunnel daarvoor kreeg ik nog wel mee, net zoals de ingang van het Vondelpark.

De laatste kilometers werden voor mijn gevoel steeds langer, maar het Olympisch Stadion kwam steeds dichterbij. De laatste 200 meter in het stadion waren heerlijk. Ik had er graag nog een sprintje uitgeperst, maar daar was ik niet meer toe in staat. Mijn eindtijd was 1:56:57. Drie minuten sneller dan dit voorjaar.

Wat voelde ik me trots.

De rest van deze week staat in het teken van het herstel. De benen zijn toch een beetje overbelast geraakt en hebben rust nodig. Blijf ook nog even onder behandeling van de fysio om toch te werken aan het herstel van mijn linkerknie. Deze is toch wat instabiel en dat moet verbeteren.

Volgende afspraak is de Zevenheuvelenloop op 18 november.

Rondetijden Halve Marathon van Amsterdam

Ronde	Afstand	Tijd	Tempo	ATH	Hartslag
1	1,00 km	5:30	5:30 /km	5:30 /km	121 bpm
2	1,00 km	5:25	5:25 /km	5:24 /km	137 bpm
3	1,00 km	5:19	5:19 /km	5:20 /km	140 bpm
4	1,00 km	5:27	5:27 /km	5:28 /km	142 bpm
5	1,00 km	5:11	5:11 /km	5:10 /km	142 bpm
6	1,00 km	5:29	5:29 /km	5:29 /km	143 bpm
7	1,00 km	5:25	5:25 /km	5:25 /km	144 bpm
8	1,00 km	5:28	5:28 /km	5:29 /km	144 bpm
9	1,00 km	5:21	5:21 /km	5:21 /km	145 bpm
10	1,00 km	5:42	5:42 /km	5:43 /km	143 bpm
11	1,00 km	5:30	5:30 /km	5:32 /km	145 bpm
12	1,00 km	5:29	5:29 /km	5:29 /km	146 bpm
13	1,00 km	5:28	5:28 /km	5:23 /km	148 bpm
14	1,00 km	5:52	5:52 /km	5:50 /km	146 bpm
15	1,00 km	5:30	5:30 /km	5:29 /km	146 bpm
16	1,00 km	5:28	5:28 /km	5:24 /km	148 bpm
17	1,00 km	5:31	5:31 /km	5:34 /km	147 bpm
18	1,00 km	5:38	5:38 /km	5:38 /km	147 bpm
19	1,00 km	5:28	5:28 /km	5:30 /km	149 bpm
20	1,00 km	5:34	5:34 /km	5:32 /km	150 bpm
21	1,00 km	5:22	5:22 /km	5:21 /km	151 bpm
22	0,29 km	1:38	5:30 /km	5:30 /km	152 bpm