Na weer een uitstekend ontbijt, gaan we in alle vroegte richting het noorden van Serengeti. Rogate voorspelt ons een lange, lange dag.  Maar toen wist hij nog niet dat de dag zelfs nog wat langer duurde dan hij zelf had verwacht. Meer daarover later.
Al vroeg stuitten we op wat wel hoogtepunt van de safari genoemd mag worden. Een achttal leeuwinnen die het had voorzien op een grote kudde buffels. Wat een prachtig schouwspel, dit steekspel tussen de leeuwen en buffels. Je zag dat de leeuwen probeerden een buffel te isoleren. Maar de buffels lieten dat niet toe.

Elke keer kwamen ze weer met de stoottroepen naar voren. De leeuwen weer terug, andere strategie. Beetje teruglopen, wat omtrekkende bewegingen, daarbij goed gebruik makend van alle jeeps die er inmiddels stonden.

Maar de buffels hadden dit goed in het snotje.

Intussen groeide het aantal jeeps enorm. Iedereen had meegekregen dat er iets stond te gebeuren. This is dangerous, guys.  Rogate sms-te de rangers, want als de buffels op eens in beweging zou komen richting de jeeps, dan konden er wel een ernstige situatie kunnen ontstaan.

Binnen no time waren de rangers ter plekke en moest een groot aantal van de jeeps vertrekken. Een
terechte ingreep.We hebben dit schouwspel een uur bekeken en toen moesten we door, want ons stond nog een lange reis te wachten, maar we waren allemaal blij dat we het hebben meegemaakt.

Tegen het middaguur kwamen we in het midden van park aan. Hier was een eenvoudig maar mooi bezoekerscentrum ingericht, dat eigenlijk alles uitlegde over de migratie die jaarlijks in de Serengeti plaatsvindt. Zeer interessant. Nadat we alles tot ons genomen hadden, hebben we heerlijk geluncht, met allerlei kleine dieren om ons heen, zoals vogeltjes, wandelende takken, mangoesten, klipdassen enz.

Daarna was het tijd voor onze eigen migratie naar het noorden van de Serengeti. Het was een saaie, hobbelige weg en iedereen dutte van tijd tot tijd even in. Tegen 4 uur kwamen we weer in gebied waar weer wat meer actie was. We zagen al grote kuddes gnoes, op weg naar de crossing. Veel antilopen ook. En natuurlijk zebra’s. Opeens ook een auto van een collega van Rogate. Ze hadden pech. Lekkage. Iets met de remleiding? Auto op krik, Rogate en zijn collega kijken en het probleem was al snel gefixed. Goed we konden weer verder rijden. Even later weer pech bij zijn collega. Nu iets met de versnellingsbak. Gelukkig kon hij dit ook weer snel repareren, zodat we verder op pad konden.
Het eerste stuk zijn we samen opgetrokken. Maar later verloren we ze uit het oog. Volgens Rogate klopte dat ook wel omdat zij toch naar een ander kamp gingen. Goed wij verder rijden op zoek naar ons kamp. Plots dook Rogate een welhaast onzichtbaar pad in het hoge gras. Deze kant moeten we op. Hij was er al een tijdje niet geweest, maar hier zou het zeker moeten liggen. Maar niet dus. Dan maar naar een ander kamp gereden en gevraagd.  Ja, zeiden ze, daar, jullie zitten in de goede richting. Daar ergens in het hoge gras, daar moest het liggen. OK, wij dus weer zoeken in het hoge gras, maar we stuitten op een modderig stuk land. Hier kon het niet zijn, volgens Rogate, we gaan weer terug. Weer verder zoeken via een ander pad. Niets. Toen weer terug via het pad, dat we eerdere genomen hadden. Weer niets. Uiteindelijk maar weer terug naar kamp, waar we al eerder waren geweest. Er moest maar iemand mee. Dat was goed en wij weer op zoek. Maar weer niets, maar volgens hem zaten we wel in de buurt.  Inmiddels waren we toch al 2 uur aan het zoeken. Het werd al donker. Toen contact via de radio. Waar we bleven? Rogate alles uitleggen,  en ja hoor, we zaten echt op juiste pad, waar we ook al 3 keer eerder waren geweest. Kortom, na drie uur zoeken, bereikten we moe ons kamp. Wat bleek, de mensen van de kapotte Jeep waren er ook. Rogate schaamde zich dood en volgens mij eiste hij van ons dat we kwaad op hem moesten zijn. Maar ja, daar schiet je niets mee op, en waarom kwaad op iemand zijn die zo zijn best voor je doet.
Ben je gek.

Het Green Camp zelf was een prachtige ervaring. De wc was eigenlijk niets meer dan een gat in de grond, de dag erop was hij iets luxer. We hadden waarachtig een eigen pot.

De douche was een windscherm met een paal, waar een zake met warm water omhoog werd getrokken. Gek idee, douchen in de open lucht, met uitzicht over de velden. En we hadden een lekker kampvuurtje, een soort partytent waarin we een heerlijke maaltijd geserveerd kregen, en onze tenten waren twee koepeltentjes met twee heerlijk slaapplaatsen.
Het was een mooie ervaring.