An Evening with the Blues 2025
Zaterdag 22 maart
Locatie: LantarenVenster, Rotterdam
Sean ‘Mack’ McDonald

SaRon Crenshaw

JJ Thames

Zaterdag 22 maart
Locatie: LantarenVenster, Rotterdam
Steve gaf een zo nu en dan rommelig, maar vermakelijk concert in een uitverkochte Ronda zaal.
Het publiek, inmiddels, net als Steve, was al aardig op leeftijd. Was wel jammer, want de respons en interactie met de zanger liet wel wat te wensen over.
Maar al met al heb ik me prima vermaakt. In het voorprogramma stond de Brit James Dixon.
22 mei 2023, Utrecht, The Robert Cray Band trad op en gaf een puntgave show weg.
Hieronder een klein fotoverslag
Zaterdag, 25 maart, de 31e editie van ‘An evening with the blues’ en de eerste keer dat we er bij waren.
Een avondvullend programma met 3 bluesacts van hoogstaande kwaliteit.
De avond begon met Hans Theessink en Big Daddy Wilson. Deze twee bluesveteranen zetten een prachtig optreden neer. De stemmen vulden elkaar heerlijk aan en het gitaarspel van Theessink gecombineerd met het minimalistiche drumspel van Big Daddy betoverden de zaal. Je kon soms een speld horen vallen. Zo mooi.
De tweede act was Curtis Salgado en zijn band. Deze bluesicoon had ik al eens eerder gezien tijdens het Holland International Bluesfestival en dit 2e optreden kon me opnieuw bekoren. De man heeft ook al een aardige reputatie en heeft opgetreden met grootheden zoals Robert Cray, Steve Miller en Santana. Bovendien was hij de inspiratiebron van John Belushi’s Blues Brothers. Ga de film binnenkort nog maar eens terugkijken.
Zijn set bestond uit een mix van soul, blues en r&b. Daar kun je mij wel voor wakker maken.
Detail, net als Walter Trout onderging Curtis ook een levertransplantatie, maar beide mannen laten zien dat dat niet ten koste gaat van hun prestaties op het podium.
Act drie was Bai Kamara and the Voodoo Sinners.
Bai is een zanger afkomstig uit Sierra Leone, groeide op in Engeland, maar woont inmiddels al weer 25 jaar in Brussel. Zijn muziek is een mix van blues, r&b, soul, funk en jazz en trad op met muzikanten zoals Rokia Traoré , Habib Koité en Youssou N’Dour. Dan is de link met mijn andere muziekvoorkeur al snel gelegd.
Het had een prachtig optreden moeten zijn en in zekere zin was het dat ook wel. De band stond als een huis en zetten een mooie show neer, maar wat was er in godsnaam aan de hand met het geluid. Dat liep volledig in het honderd. Het was mij al opgevallen dat technici achter het mengpaneel al druk bezig waren en tijdens optreden werden ze wanhopiger en wanhopiger. Maar Bai en The Voodoo Sinners lieten zich niet uit het veld slaan en vingen het goed op met een semi-accoustisch optreden met louter de monitorspeakers op het podium.
Samba Touré, Malinese meestergitarist trad samen met zijn Trio op in Grounds Rotterdam. Na een wat stroef begin, veroorzaakt door een haperend geluid bij de ngoni van Djimé Sissoko begon de woestijnblues, ritmisch begeleid door
Souleymane Kane op de kalebas, pas echt.
Jo Harman trad op een zonnige zondagmiddag 26 februari op in LantarenVenster samen met Mike Mayfield op gitaar en Frank Montis op keyboards/piano.
Het concert begon met een paar solonummers gespeeld door Mike Mayfield, waarna de hoogzwangere Jo Harman en Frank Montis aansloten om het Trio compleet te maken. Het was een van de laatste concerten van Jo voor haar bevalling.
Ik vond het een mooi concert maar de volgende keer zie ik haar toch weer graag met voltallige bezetting van een band, want dat miste ik toch wel.
Gelukkig speelde ze nummers zoals I shall not be moved. De meeste nummers werden opgevoerd in een wat rustige soul, jazzy uitvoering. Al met al toch wel gepast gezien haar toestand. Al met een fijne zondagmiddagbesteding.
Grolloo, een stil en landelijk dorpje in het mooie Drente, was voor de 5e maal omgetoverd tot blueshoofdstad van Nederland. De kenners kennen dit dorpje natuurlijk van de Nederlandse blueslegende Harry Muskee (Cuby) en is nu vooral ook bekend van de kaarsenmagnaat Johan D. Johan is één van de initiatiefnemers van dit prachtige festival, maar is door bekende redenen, uitgesloten van de organisatie en ik ben het daar wel mee eens.
Wij waren er dit jaar ook bij en we hebben genoten van de sfeer, de festivalcamping en de muziek.
Het begon voor ons op woensdagmiddag. De tent opzetten, lekker eten in het dorp en alvast in de stemming komen met een bluesoptreden op de camping.
Elke ochtend begon met een stevig ontbijt op de camping. Mooi om te zien hoe goed ze dat hadden geregeld op camping. De honderden gasten werden efficiënt voorzien van brood, kaas, eieren, zoet- en vleeswaren, iets te slappe koffie en een vruchtendrankje. Top geregeld.
Daarna werd het tijd voor een mooie ochtendwandeling door het mooie Drentse land. Iets wat de komende dagen steeds hebben herhaald.
Het Holland International Bluesfestival (HIBF) was de reden waarom we naar Grolloo gingen. Dit jaar was het een driedaags festival met een mooie line-up.
De programmering voor de dag 1 zag er als volgt uit. Ik licht mijn favoriete optredens nog even een klein beetje toe.
Het bluesfestival kende een heerlijke sfeer en elke dag toch net iets anders. Je moet hier niet komen voor het jonge en energiek publiek. Met mijn 58 voelde ik me nog steeds jong tussen de festivalgangers. Vooral de eerste 2 dagen. Op dag 3 waren er gelukkig toch meer jongeren aanwezig.
Het weer was goed, de drank vloeide rijkelijk en het eten was prima (als je tenminste geen veggie bent)
De combinatie van het fijne gezelschap, mooie muziek, de gemoedelijke camping en het mooie weer zorgde voor een fijne en geslaagd festival.
Meer foto’s zijn te zien in mijn Flickr album.