Gisteren en vandaag vooral veel gereisd. We begonnen gisteren al heel vroeg in ons Green Camp. Opstaan bij zonsopgang begint een gewoonte te worden.

We liggen dan ook al vaak vroeg op bed. Na een snel ontbijt, tassen ingepakt en snel naar naar de rivier Mara. Eergisteren waren we er al getuige van dat duizenden gnoes zich verzamelden voor de crossing. We hebben er toen een uur gestaan, maar helaas, geen crossing. Dus misschien hadden we nu meer geluk.

Toen we weer bij de rivier aankwamen was de kudde enorm gegroeid en de gnoes drongen op richting de rivier. De aasgieren zaten al op de uitkijk op de takken van de bomen. De voortekenen waren goed. Misschien hadden we dit keer meer geluk. Maar helaas hadden we te weinig tijd. Ons vliegtuig zou al vertrekken om 10 uur. En die moesten we toch echt halen. De gnoes hielden daar echter geen rekening mee. Bad luck, dus.
Op naar de airstrip van Kogatende. Ons vliegtuigje kwam net aanvliegen en we konden vrij snel instappen. Maar eerst afscheid nemen van onze uitstekende gids, Rogate.

We vlogen eerst naar Arusha. Daar moesten we overstappen op een nog kleiner vliegtuigje en wat denk je, ik mocht naast de piloot zitten, Stuurknuppel tussen mijn benen. Hartstikke tof, natuurlijk. De vlucht ging naar Zanzibar en daar moesten we weer overstappen naar Dar es Salaam waar we werden opgepikt door onze agent van Hippo (what’s in a name). Denk je ver weg te zijn, word je toch met je werk geconfronteerd 😉
Vanaf het vliegveld in Dar werden we al snel vervoerd naar ons hotel, het Coral Beach hotel. Een zeer prettig hotel, met dito kamers en terras. We hebben er heerlijk gegeten.

De volgende dag rustig opgestaan. Na het ontbijt gingen we naar Ukonga. Daar heb ik vroeger met mijn ouders en broer(tje)s gewoond. Het was even zoeken, maar uiteindelijk wel gevonden. Maar wat was het er veranderd. Het terrein waar het huis op staat bleek toe te behoren aan de nabijgelegen gevangenis. Toen we naar het huis zochten bleek al snel dat we geen foto’s mochten maken. Sterker nog, we mochten er niet eens zijn. Al snel werd ons verzocht naar de gevangenis te gaan en daar te gaan onderhandelen. Wij dus naar de gevangenis. Ik ging samen met de gids de onderhandeling aan met de gevangenisdirecteur. Een belevenis op zich. Uiteindelijk was het resultaat negatief. Als we foto’s wilden nemen dan moesten toestemming vragen bij headquarters in Dar. Dat was ons toch iets te gortig. Maar goed ik heb het huis gezien, ik heb er deze foto van. Het is niet veel, maar het huis wel gevonden. Maar toch al met al een leuk avontuur.

Dus nu maar terug naar Dar voor een citytour. eerst moesten we ons worstelen door het drukke verkeer richting de stad. Onderweg veel gezien. Massa’s straatverkopers, bedelaars, kreupele mensen, van alles eigenlijk. Te veel om op te noemen. Eigenlijk totale chaos.

Toen we eindelijk in het centrum waren loodste de gids ons langs allerlei markten. We kregen prima uitleg over van alles.

Tegen enen gingen we lunchen in het chique Southern Sun hotel. Echt iets voor hoge ambtenaren en bankiers en alles wat poen heeft. Echt voor ons soort mensen dus 😉 We hebben er heerlijk gegeten en onze gids ook. Hij zou ons al verlaten, maar daar was natuurlijk geen sprake van. Samen uit, samen thuis. Volgens mij was hij er blij mee.

Na de lunch nam hij ons mee naar de vismarkt. Wat een ellende daar en wat een stank. Maar wel een belevenis op zich. Ik heb me er prima vermaakt, maar de anderen?

Daarna was het tijd voor onze overtocht naar Zanzibar. Met een prima boot kwamen we er tegen zessen aan.

Snel naar ons hotel, maar eerst weer allerlei formaliteiten afhandelen. Daar zijn ze wel goed in in Tanzania. Het hotel is prachtig, minder luxe dan het vorige, maar de sfeer vergoedt veel. Heerlijk gegeten op het prachtige dakterras.

En nu maar lekker knus naar het warme bedje, oogjes dicht en snaveltjes toe. Slaap lekker.