Dag 9: Van Rhotia Valley naar Serengeti Medium Camp (Kati Kati)
27 juli, Mijn dochter wordt 12. Verjaardag van je kind. Altijd een speciale dag. In alle vroegte toch maar even een klein cadeautje gescoord (de rest krijgt ze als weer thuis zijn): een superb starling (driekleurglansspreeuw) De vogel die we tijdens de vakantie het meest gezien hebben. Ze zijn totaal niet schuw en eten zelfs uit je handen. Een prachtig beestje.
Nadat we hadden gegeten en de tassen hadden ingeladen kon de lange reis naar de Serengeti beginnen, maar eerst nog even de motorkap repareren in Karatu. Mooi om te zien hoe zo’n garagebedrijfje werkt in Tanzania. Nou ja, garage? Na een kwartiertje konden we verder. De weg liep weer via de Ngorongorokrater. Dus bij de ingang weer wachten (nog langer dan gisteren), formuliertjes invullen en weer laten checken door de ongelovige Thomas. Gisteren geloofde hij niet dat ze 11 was, dus moesten we haar paspoort tonen. Vandaag konden we gewoon doorrijden, maar ja, ze is nu ook 12!
Onderweg stopten we nog bij een masaidorpje. Tegen betaling van $60 kregen we een rondleiding door het dorp en kregen we uitleg over van alles en nog wat. Eerst natuurlijk een welkomstdansje met gezang.
Wij moesten natuurlijk ook meedoen, maar ik heb me als enige weten te drukken. Ik dans tenslotte ook niet mee met een of andere klompendans 😉 Daarna een hutje bezichtigen. Ik kreeg nog wat drank aangeboden, melk vermengt met bloed. Vriendelijk doch resoluut wees ik het aanbod af. Donkere en duffe boel daar in zo’n hutje. We hebben er geen idee van hoe zo’n familie zo kan leven. Het staat echt mijlenver van ons af. Daarna naar de kindergarten, waar een aantal jonge kindjes hun eerste onderwijs kregen.
Uiteindelijk moesten we de markt nog bekijken en eventueel nog wat sieraden kopen. Dat hebben we toch maar niet gedaan.
Al met al hield ik er niet zo’n goed gevoel over aan dat bezoek van dit dorpje. Het knaagt een beetje. Dit volk blijft volharden in het leven in zo’n primitieve staat, terwijl ze veel ondersteuning krijgen van hun eigen overheid, ze verduveld intelligent zijn, ze veel inkomsten krijgen uit toerisme. Wat drijft hun dan om zo te blijven leven….? Is dat het bewaren van hun eigen identiteit, cultuur en ten koste van wat. Ik krijg er de vinger niet goed achter.
Maar goed, we waren op weg naar de Serengeti. Tegen het middaguur bereikten we ingang van het park. Het was er druk, erg druk. Alle bankjes waren bezet, dus maar even op een muurtje gezeten. Verder nog even lekker rondgelopen, ondanks de hitte. Nog even een kopje beklommen en een kaart van het park gekocht.
We waren klaar voor de Serengeti. Na eerst een pittig stukje rijden door de eindeloze vlakte begonnen we onze gamedrive. We zagen voor het eerst de secretarisvogel. En daarna was het meteen al raak. Een luipaard op een van de kopjes. Wat een mooi gezicht en weer lastig te herkennen. Meestal zijn ze herkennen aan het aantal Jeeps dat stil staat bij een bepaalde plek. Je weet dan meteen al, hier is iets aan de hand.
Daarna doorgereden naar de volgende kopjes. En het is weer bingo. Eigenlijk waren we net iets te laat. We zagen 3 leeuwen uitgeput liggen boven op de kopjes en beneden lag een dode volwassen buffel.
Even later op de dag kwamen we nog voorbij een groep jonge welpjes. Die lagen zo aandoenlijk te zonnen in de buurt van een klein riviertje. Een heerlijk gezicht.
De moeders waren er niet, maar Rogate verzekerde ons dat ze zeker niet ver weg waren. En hij had het bij het rechte eind. Even verderop tussen het hoge gras lagen de dames te rusten. Een prima begin zo van onze eerste gamedrive in de Serengeti. Trouwens we kwamen onderweg ook nog een Serval tegen. “ You’re lucky, guys” , zei Rogate, want zo vaak zie je ze niet.
Aan het einde van de middag kwamen we aan op het kati kati kamp. Welke moesten we hebben? Het waren er drie. We bleken op de verkeerde te zitten.
Maar al snel waren bij het juiste kamp en na het traditionele welkomstdrankje konden we al snel plaats nemen rond het kampvuur.
We hebben er opnieuw prima gegeten, dat is eigenlijk de hele vakantie al het geval. Niets mis mee. En na een warme douche lekker naar ons prima bed.
Heerlijk geslapen.
One thought on “Dag 9: Van Rhotia Valley naar Serengeti Medium Camp (Kati Kati)”