Dat is mijn tijd van mijn eerste marathon. Daar ben ik toch wel super content mee. Vooraf had ik toch wel de nodige twijfels. Mijn enkel voelde echt niet goed en de laatste training en het loslopen ging echt niet lekker.
Maar op het moment suprême was alles goed.

De dag begon al vroeg. Om 6:30 uit de veren. Even een licht ontbijtje en daarna klaarmaken voor de marathon. Alles lag natuurlijk al klaar, maar toch. Nog even de veters perfect in de schoentjes leggen, vaseline op de tepels en de wenkbrauwen, enkel en kuiten insmeren, de gelletjes kaarleggen. Het voedingschema voor de race nog even doornemen en daarna langzaam richting start lopen.

Het startvak lag gelukkig dichtbij ons hotel. Ideaal. Geen gestress met openbaar vervoer. Gewoon 5 minuutjes lopen en hoppa, het startvak in.

Daar werden de zenuwen natuurlijk wel even op de proef gesteld, maar gelukkig werden we al snel weggeschoten.
Mijn debuut op de marathon was een feit.

Al snel liep ik in een comfortabele pace. Rond de 6 min per kilometer. Precies zoals ik het voor ogen had. Dit kon ik makkelijk 10 mijl volhouden. Daarna mocht ik van mijn schema versnellen, dat ging echt soepel. Ook het tweede deel ging echt makkelijk. Ja, ik voelde mijn enkel wel, maar dat gaf verder geen problemen. Ook de gelletjes en het drinken ging perfect. Gelukkig had ik ook geen aandrang meer om te plassen. De eerste 15 km ben ik toch 3 keer gestopt voor een plaspauze. Niet echt ideaal.

Op 30 km aangekomen zag ik Jannie staan. Dat gaf weer een extra boost. Het lopen bleef me makkelijk afgaan. Ik kon zowaar toch weer versnellen. Inmiddels de 32 km gepasseerd. Zo ver had ik nog nooit gelopen. Ik was al op zoek naar de man met de hamer. Hij moest toch echt in de buurt zijn, want ik zag de één na de andere loper langzamerhand afhaken, terwijl ik steeds sneller liep. Dat was op zich wel lastig, omdat ik echt mijzelf een weg moest banen door de grote massa lopers. Ik denk dat dat ik de laatste 15 kilometer nog nauwelijks ingehaald ben. Ik voelde me echt sterk. Wat heerlijk.
De sfeer onderweg was ook super. Ontzettend veel enthousiaste mensen en fijne muziek onderweg. Veel trommelaars ook. Dat hielp ook wel om door te lopen.

De laatste kilometers waren echt een feestje. Veel mensen aan de kant, mijn tempo bleef hoog en ik zat echt in een flow. Heerlijk. Na 40 kilometer voelde ik mijn lijf wel, maaar ja, nog maar 2 km. Dat is echt nog wel te doen.

De finish van Valencia is echt episch. Zo mooi maak je het niet vaak mee. Prachtig tussen de gebouwen van Caletrava. Dit valt gewoon niet te evenaren. Zelfs niet door de Coolsingel. Daarmee heb ik meteen het volgende doel benoemd, want die 42 km in Rotterdam ga ik ook lopen. Tot dan.

Gracias, Valencia