De spelen zijn weer voorbij
hierbij de 10 mooiste momenten van deze spelen. Dat kost me nog veel moeite, want ik heb er niet veel van gezien.
- De prachtige blikken van die Italiaanse paardanseres. Als blikken konden doden….
- De tranen van Timmertje tijdens de ceremonie
- Bob de Jong (eindelijk raak…)
- De skilatten in de lucht bij het free style skiing
- De teleurstelling van Groenewold op de 3 kilometer
- De vreugde van Wüst op de 3 kilometer
- De enorme sportiviteit van Anni Friesinger
- De biathlon-sport. Absoluut de mooiste sport van de spelen.
- de One man show van Mart Smeets. Weliswaar niet altijd geslaagd, maar toch mooie televisie
- …..
Zoals je ziet is nummer 10 open. Bezoekers van deze Blog, het is aan jullie om nummer 10 in te vullen….
6 thoughts on “De spelen zijn weer voorbij”
Ik heb veel te weinig gezien, jammer, zeker Mart Smeets had ik vaker willen zien. Toch een moment: Hedrick die echt NIET wilde dat Verheyen hem ging inhalen. Hoewel ik de persoon Hedrick kanp vind tegenvallen, en het carl uiteraard had gegund, was dit toch wel een ijzersterk sportmoment: een ’tussensprint’ op de 10 kilometer…
10. De afscheidsronde van Bart Veldkamp? of
10. De vliegende circusatleten tijdens de sluitingsceremonie? of
10. De teleurgestelde Rocca na zijn val bij de slalom? of
10. De juichende Maxima? of
Ik weet het niet! Ik heb wel het nodige gezien maar ik kan ook niet goed kiezen.
Het stille gebaar (mondhoeken omhoog: lach nou eens!) van de moeder van Groenewold, nadat Renate haar teleurstellende 3000m had gereden.
Nog één, nog één: het bijna ten huwelijk vragen van Marianne Timmer door Henk Timmer tijdens Studio Torino via een live verbinding tussen Italie en Hilversum. Mooie televisie…
De huldiging tijdens de eindceremonie was ook indrukwekkend, vooral omdat de gouden medaille naar een italiaan ging (50 km biathlon volgens mij??)…En ohja de teleurstelling met brons bij de mannen ploegenachtervolging was ook wel een soort van hoogtepunt…
en wat te denken van Gretha Smit, in potentie onze beste 5 km rijdster. Ze mocht niet eens starten. Het was weliswaar geen mooi moment, maar het hoorde toch wel bij de hoogtepunten van de spelen. Gecombineerd met de ingehouden woede van haar coach Ingrid Paul. Geweldig…